Levenslang lerend, creërend en proberend. Dat ben ik in 3 woorden.
Mijn naam is Eefje Verhagen. Ik ben een ondernemer, baas in mijn eigen bedrijf en een creatieve denker (wat betekent dat ik andere verbindingen leg tussen de dingen die ik om me heen zie, dan veel andere mensen om me heen doen). Ik houd van goede gesprekken met diepgang. Heb tonnen energie en ontzettend veel plezier in het leven.
En alhoewel ik hier met liefde en plezier mijn curriculum vitae voor je op wil lepelen, denk ik dat je me beter leert kennen aan de hand van een verhaal. Dat je daardoor beter begrijpt hoe ik als mens in elkaar steek en weet welke dingen ik belangrijk vind in het leven en ondernemen.
Want de dingen die ik doe zijn dingen die veel meer mensen doen. Wat anders is: mijn kijk op de wereld en mijn ervaringen in het leven. Zoals ze voor ieder mens anders zijn. Mijn ervaringen hebben mij gevormd tot wie ik vandaag de dag ben en ze zeggen alles over mijn waarden en visie die ik in het ondernemen stop.
Maar vooruit, ik ging een verhaal vertellen:
Bucketlist: all done!
De gedachte viel me in als een donderslag bij heldere hemel. “Als ik nu dood zou gaan, dan zou ik als een gelukkig mens sterven. Zonder spijt van de dingen die ik gedaan heb en zonder ‘had ik maars…’ voor de dingen die ik niet gedaan heb”.
Het was een prachtige zonnige dag en ik liep met mijn drie favoriete personen, mijn man en twee dochters, rond in Burgers’ Zoo. Gewoon een dagje dierentuin op een vrije dag. Hoe verder we in het park kwamen, hoe meer dieren ik zag die ik ook al eens in het ‘wild’ had gezien. Maurice en ik haalden verhalen op over onze reizen en vertelden aan Feye en Pieke wat we daar onderweg allemaal meegemaakt hadden. Maar op de stille momenten merkte ik dat mijn hoofd overuren maakte. En mentaal maakte ik een lijstje van alle dingen die ik al heb gedaan in mijn –eigenlijk- korte leven en wat me dat gebracht heeft.
Ik ben nu bijna 36, voel me af en toe 50 en vaker nog 16. In mijn jaren hier heb ik tot nu toe vooral gelééfd en tijdens ons uitje in de dierentuin besefte ik me dat als ik ter plekke dood zou gaan, ik dat met een gerust hart zou doen. Het klinkt wat morbide en ik wil niets liever dan mijn dochters op zien groeien tot de prachtige vrouwen die nu al in hen bloeien. Maar eerlijk, als iets mijn leven tekent is dat ik altijd mijn eigen weg ben gegaan. – Niet altijd van harte. Met veel getwijfel en horten en stoten onderweg. – Maar uiteindelijk heb ik al-tijd de keuze gemaakt voor mezelf, mijn verlangens en mijn geluk.
Ik heb passievol ruzie gemaakt om de dingen die me na aan het hart liggen (en ook om futiliteiten). Ik heb diepe, donkere dagen meegemaakt waarop ik me niet uit bed kon slepen (en dat maandenlang achter elkaar). En ik ben ook elke keer weer opgekrabbeld. Ik heb mensen lief (gehad), hartstochtelijk gevreeën en bijzondere kwetsbare momenten gedeeld. Ik heb vrienden gemaakt en weer afscheid genomen. Ik heb gejankt tot het snot me voor de ogen hing en gelachen tot ik in mijn broek pieste. Plus alles daar tussenin.
Ik heb de allermooiste trouwjurk aangetrokken en voor 1000% ‘ja’ gezegd tegen de liefde van mijn leven. Ik heb twee mooie dochters mogen dragen in mijn buik en ze eigenhandig op de wereld gezet. Ik heb borstvoeding gegeven én kunstvoeding. Ik heb wel 10.000 knuffels en kusjes uitgedeeld en ben af en toe ook onredelijk boos op ze geweest.
Dankzij mijn ADD heb ik dagen van frustratie en weinig vooruitgang gekend. Zittend op de bank zonder dat er ook maar iets uit mijn handen kwam en met grote chaos in mijn hoofd. Daar tegenover staan evenveel dagen van glorieuze geluksgevoelens. Zoals tijdens onze reizen: op de piramides in Mexico, in de jungle van Costa Rica, terwijl we kris kras Namibië doorkruisten en aan het strand van Griekenland en Nicaragua. Toen ik op mijn slippers midden in de nacht vuurwerk af stak in Thailand, samen met wat locals. Terwijl ik de zon op zag komen bij de Bromo vulkaan op Java. En het moment dat ik bovenop het Empire State Building stond ‘on top of the world’. Ik heb 4 continenten bezocht, 21 landen gezien en onderweg in de meest krakkemikkige hutjes én de mooiste 5-sterren hotels geslapen.
Nog vaker komen die glorieuze geluksgevoelens naar boven in kleine momenten. Als ik mijn dochter hoor lachen om een grapje in een boek dat ze zit te lezen. Of de blik op haar gezicht als ik over vroeger vertel. Elke keer dat mijn vader zegt “kijk uit met oversteken” als we afscheid nemen. Of als mijn moeder ‘zomaar’ belt. Als ik mijn jongste dochter ’s ochtends in haar bed hoor zingen of tegen haar knuffels hoor kletsen. Het moment dat mijn man ’s avonds de deur binnenstapt na zijn werk of als hij het zweet van zijn voorhoofd veegt na een dag klussen in ons huis. Een lief appje van een vriendin, een kaartje in de bus of mijn schoonouders die laten weten dat ze weer een paar dagen gaan genieten van hun vakantiestekje en dat wij ook van harte welkom zijn. Het is simpel, maar dit zijn de meest onbetaalbare momenten en ik ben dankbaar dat ik ze mee mag maken.
Over onbetaalbaar, geld en werkgeluk gesproken: Ik heb tijden gekend dat ik met € 25,- per week boodschappen moest doen en tijden dat het ons financieel gezien voor de wind ging (en gaat). Talloze banen gehad en studies gevolgd voordat ik er achter kwam dat ondernemen de baan is die écht bij me past. En zelfs toen bleef het een zoektocht vol experimenten, twijfels, baaldagen, onzekerheden en successen om te vieren. En dat is het nu nog. Ik ben bedrijven, diensten en online programma’s gestart en heb ze ook weer beëindigd. Ik zie een bedrijf als iets dynamisch. Dat kan ook niet anders als er een creatieve, ruimdenkende en bevlogen ondernemer aan het roer staat.
Gelukkig maar. Want zonder mijn hart te volgen en zonder steeds trouw te blijven aan wie ik ben en wat ik wil had ik al die dingen niet meegemaakt, die ervaringen niet opgedaan en van mijn lijstje af kunnen strepen.
Een lijst waarvan ik niet ééns wist dat ie bestond. Zonder vooropgezet plan heb ik mijn leven tot nu toe geleefd en de allermooiste bucketlist – MIJN bucketlist- gecreëerd die ik me maar kan bedenken. En alles is al afgetikt.
Betekent dat dan dat ik geen dromen of wensen meer heb? Jazeker wel!
Op nummer 1 staat: nog meer leven. Nog meer van dit alles dat ik hierboven heb beschreven. Pieken en dalen, gewone en bijzondere dagen en leermomenten en successen.
Op nummer 2 staat verdieping. Nog meer aandacht naar de dingen die het allerbelangrijkst voor me zijn: mijn gezin en alle fantastische mensen om me heen. Nog meer leren en van de wereld zien. Met verdieping bedoel ik ook dat ik zélf nog meer waarde toe wil voegen. Door me in te zetten voor doelen waar ik écht in geloof: zoals mijn eigen pay it forward project
En op nummer 3 staat mijn bedrijf nog verder uitbouwen op mijn manier. Met meer verdieping en verbinding. Kwaliteit boven kwantiteit en door op het snijvlak te werken tussen wat ik het allerliefste doe en het allerbeste kan én datgene waarvan ik zie dat vrouwelijke ondernemers nodig hebben: meer (veel meer!) plezier, meer lef, meer vertrouwen en meer omzet.
Het is mijn missie om Moeiteloos Ondernemen op de kaart te zetten. Om krachtige creatieve ondernemende vrouwen te helpen hun GROOTSE dromen, plannen en ideeën tot bloei te laten komen. Op hun eigen manier, passend binnen hun eigen leven en volop gebruikmakend van hun eigen talenten en kwaliteiten.
Daar neem ik mijn ervaring, mijn jarenlange communicatiekennis, mijn energie, mijn manier van denken en doen, mijn experimenten, mijn enthousiasme en mijn vermogen om mensen aan het denken te zetten en met elkaar te verbinden voor mee.